Ένα γλυκό παραμύθι για την πρώτη μέρα του Δράκου στο σχολείο. Όπως κάθετι καινούργιο έτσι και η έναρξη της μαθητικής ζωής μπορεί να προκαλέσει άγχος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε απλά ο εαυτός μας και να χρησιμοποιούμε δημιουργικά τις ικανότητες μας. Φυσικά κανένας δεν μπορεί να είναι ίδιος ούτε με τα αδέρφια του ούτε με τους φίλους του. Ο καθένας έχει ξεχωριστές δυνατότητες και πολλές φορές η διαφορετικότητα είναι αυτή που ομορφαίνει τον κόσμο γύρω μας.

Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι 1. μπορούν να κάνουν λάθη αφού και οι μεγάλοι κάνουν λάθη. 2. είναι καλό να δέχονται τη βοήθεια των φίλων τους αλλά και αυτά να τους βοηθάνε. 3. είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με γενναιότητα και ευγένια χωρίς ντροπή. 4. Ο φόβος για το άγνωστο είναι μόνο στο μυαλό μας. Ας θυμόμαστε ‘και αν όλα πάνε υπέροχα;’

Το παραμύθι αυτό περιγράφει τη ζωή ενός μικρού γίγαντα που η ζωή του δεν είναι καθόλου εύκολη στο χωριό των γιγάντων αφού είναι πολύ μικρός για όλα και δεν μπορεί να κάνει όλα αυτά που κάνουν οι γίγαντες.

Μία ζεστή ιστορία για τη διαφορετικότητα και τη σπουδαιότητα του να κάνουμε τον αγώνα μας για να ανακαλύψουμε αυτό που μας ταιριάζει πραγματικά και μας κάνει να νιώθουμε άνετα. Ένα σημαντικό ‘βοήθημα’ για τους γονείς που θέλουν με το παράδειγμα να διδάξουν στα παιδιά τους να μην προσπαθούν να αλλάξουν για να ταιριάζουν με τους άλλους αλλά να είναι πάντα ο εαυτός τους και να μην εφησυχάζουν μέχρι να βρουν όλα αυτά που θα καλύψουν τις δικές τους ανάγκες και όνειρα με σεβασμό προς τους άλλους!

Ένα βιβλίο τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Ο νεαρός της ιστορίας μας νιώθει τόσο εγκλωβισμένος στις φοβίες του που προκλίθηκαν από την ψυχρότητα που βίωσε μέσα στο περιβάλλον που μεγάλωσε. Εξαιτίας αυτών των φοβιών μπερδεύει τις συλλαβές όταν μιλάει και αυτό τον οδηγεί στο να κλείνεται στον εαυτό του. Μια καινούγια περίεργη φίλη είναι αυτή που τον βοηθά να αντιμετωπίσει τους φόβους του μέσα από τον ήρωα ενός παλιού κόμικ και τη στάση της προς τη ζωή.

Το βιβλίο αυτό δίνει στους γονείς ένα μάθημα πάνω στο πως πρέπει να είμαστε απέναντι στα παιδιά μας και πως η ΄ψυχολογική σκληραγώγηση’, που μέχρι πολύ πρόσφατα πολλοί θεωρούσαν πως δυνάμωνε τα παιδιά, έτσι ώστε να μάθουν να καταφέρουν αργότερα να ‘επιβιώσουν’ στην κοινωνία, μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να έχει. Τα παιδιά θέλουν απεριόριστη ζεστασιά, αναγνώριση και όρια με σεβασμό και ηρεμία προς αυτά. Έτσι μόνο επιτυγχάνουμε στο να μεγαλώσουμε υγιείς ψυχικά ενήλικες που δεν φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής!